الگوی انتخاب ترامپ چه جرایمی را افزایش داد؟

بسیار حائز اهمیت است که در حمایت از نامزدهای انتخاباتی، توجه‌مان را صرفاً به جناح و جریان و حزبی که به آن متعلق‌اند یا کارنامه سیاسی گذشته‌شان محدود نسازیم و منش و ادبیات و «شخصیت» فردی‌شان را نیز به عنوان یک معیار اساسی مد نظر قرار بدهیم.

الگوی انتخاب ترامپ چه جرایمی را افزایش داد؟

همانطور که در یک فضای انتخاباتی آزاد، رئیس‌جمهور برآمده از صندوق‌ها تجسمی از خُلق‌ وخو و باورهای مردم است، خُلق و خوی فردی او نیز بر جامعه تأثیر می‌گذارد و به تدریج به یک الگوی رفتاری برای مردم تبدیل می شود. رئیس‌جمهوری که راست‌گو، روادار، نرم‌خو، معتدل، عقل‌گرا، اهل علم، اهل فرهنگ و هنر، فاخر، خوش‌بیان و خوش‌پوش باشد، جامعه را نیز به سمت همین ویژگی‌ها سوق می دهد. و رئیس‌جمهوری که دروغ‌گو، عوام‌فریب، خرافاتی، تندخو، مستبد، متکبر، بی‌نزاکت‌ و شلخته باشد، همین خصلت‌ها را در جامعه می‌پروراند.

بر اساس نتایج یک تحقیق گسترده‌ که در سال ۲۰۱۹ در مجله PNAS – نشریه رسمی National Academy of Sciences – در آمریکا منتشر شد، شهرهایی که دونالد ترامپ در آن‌ها تجمعات حامیانش را برگزار می‌کرد، نسبت به مناطقی که در آن‌ها حضور کمرنگ‌تری داشت، جرایم نفرت‌محور، نژادپرستانه و زن‌ستیزانه، افزایش ۲۲۶٪ داشته‌اند.

مطالعات فراوان دیگری نیز نشان می‌دهند که رابطه معناداری بین ادبیات گستاخانه، بی‌ادبانه و خشن مورد استفاده دونالد ترامپ – چه در سخنرانی‌ها و چه در توییت‌های مشهورش- و افزایش تصاعدی خشونت کلامی علیه مهاجران، زنان و اقلیت‌های نژادی در سطح جامعه، رشد پدیده «قلدری» در مدارس و افزایش خشونت فیزیکی، به‌ویژه توسط طرفداران موسوم به MAGAی او، وجود دارد.

در سال ۲۰۱۸ “Harvard Business Review” گزارشی از روند افزایش خشونت کلامی نژادپرستانه و زن‌ستیزانه در محیط‌های اداری و کاری آمریکا پس از انتخاب دونالد ترامپ به عنوان رئیس‌جمهور منتشر کرد و نسبت به عواقب مخرب آن هشدار داد.

انتخاب یک رئیس‌جمهور صرفاً انتخاب یک رئیس دولت و مسئول سیاسی نیست، بلکه انتخاب یک الگویی رفتاری و فرهنگ اجتماعی نیز هست که اقشار مختلف جامعه – دانسته یا ندانسته، آگاهانه یا ناخودآگاهانه – از آن پیروی میکنند و از سطوح بالای مدیریت کشور تا مناسبات روزمره میان شهروندان در محیط‌های کار و تحصیل و کوچه و بازار، تاثیر می‌گذارد.

از این رو بسیار حائز اهمیت است که در حمایت از نامزدهای انتخاباتی، توجه‌مان را صرفاً به جناح و جریان و حزبی که به آن متعلق‌اند یا کارنامه سیاسی گذشته‌شان محدود نسازیم و منش و ادبیات و «شخصیت» فردی‌شان را نیز به عنوان یک معیار اساسی مد نظر قرار بدهیم.

بیشتر بخوانید: شکستن «حباب» خودویرانگری جامعه و ضرورت احیای «میانه‌روی»

216216

دیدگاهتان را بنویسید