مرندی: به نخست وزیر گفتم شایسته وزارت بهداشت نیستم/ بودجه سلامت را با چنگ و دندان می‌گرفتیم

رئیس فرهنگستان علوم پزشکی ایران با اشاره به ناتوانی برخی وزرای بهداشت گذشته، به مهم‌ترین خصوصیات یک وزیر بهداشت اشاره کرد.

مرندی: به نخست وزیر گفتم شایسته وزارت بهداشت نیستم/ بودجه سلامت را با چنگ و دندان می‌گرفتیم

گروه سلامت خبرگزای فارس- محمد تاجیک: یکی از ساختمان‌های بزرگ در میان تپه‌های عباس آباد در شمال تهران، ساختمان فرهنگستان علوم پزشکی است که ریاست آن بر عهده پیر مرد مو سپید و دانشمند در حوزه علوم پزشکی است که حالا در هشتمین دهه عمر خود مسؤولیت آن را بر عهده دارد؛ این مرد با تجربه که سالها بر نخستین صندلی وزارت بهداشت در مقام وزیر جلوس داشته است، دکتر علیرضا مرندی است. پزشکی که فوق تخصص نوزادان بوده و مدرک خود را از ینگه دنیا گرفته است. آقای دکتر برای مدت 3 ساعت پذیرای ما بود تا از بسیاری موضوعات زندگی شخصی، علمی، سیاسی و اجتماعی خود برای‌مان روایت کند. چندی قبل بخش‌های اول و دوم این گفت‌وگو منتشر شد که می‌توانید مشروح آنها در اینجا و اینجا مطالعه کنید و اکنون آخرین بخش آن از نظر شما مخاطبان گرامی می‌گذرد. دکتر مرندی در این بخش به مدیریت وزرای بهداشت اسبق و فعلی اشاره گذرایی داشت و بر ضرورت داشتن کارآمدی و تسلط کافی وزیر بهداشت بر مسائل و مشکلات حوزه بهداشت و درمان برای ارائه خدمات مطلوب تاکید داشت.وی از وزیر بهداشت ایرانی گفت که برای انجام ماموریت کاری به سفر رفته بود اما در کشتی ایتالیایی به تفریح و تنیس بازی پرداخته بود و…

آقای دکتر! جناب عالی به عنوان شخصیتی هستید که 8 سال مسؤولیت اول وزارت بهداشت را بر عهده داشتید،از چگونگی انتخاب تان به عنوان وزیر بهداشت برای مان بفرمایید.  انتخاب خود من برای وزارت بهداشت بر خلاف میل خودم بود؛ یعنی وقتی دکتر منافی در مجلس رای نیاورد، تلکسی از نخست وزیری و از سوی نخست وزیر آمد که تو سرپرست وزارت بهداری شدی؛خیلی تعجب کردم که چرا من! ساعات اداری که شد کارمندان به من می‌گفتند مبارک باشد که به عنوان وزیر معرفی شدی! واقعا ترس من را در برگرفت. به نخست وزیر گفتم من شایستگی وزارت بهداشت را ندارم پیش میر حسین موسوی نخست وزیر رفتم و گفتم :«شایعه‌ای هست و فقط آمده‌ام به شما بگویم اگر این شایعه درست است خیلی خطرناک است؛من نه تقوایی دارم، نه مدیریت بلد هستم و نه تیزهوشی و نه وقت دارم». من برای خدمات به دانشگاه به ایران آمدم و مطب هم ندارم و مدام یا در وزارتخانه یا در روستا هستم و من اصلا شایستگی آن را ندارم.  دیدم خیلی عکس‌العمل نشان نداد. از آقای خامنه‌ای که رئیس جمهور بود وقت گرفتم و همین مسائل را بیان کردم و گفتم: «بنده توان وزارت را ندارم.»بنده معاون بهداشت،درمان و پژوهش بودم اما با توجه به همه این سوابق، باز گفتم نمی‌توانم وزارت را قبول کنم. بعضی از من بدتر بودند؛ افرادی که پایشان را در وزارت خانه و روستاها نگذاشته بودند. وزرای بهداشت کشور را نمی‌شناختند بنابراین اگر خدماتی هم در کشورمان انجام شده؛ چه بهداشت و درمان، چه جاده، آب و برق، برخی فکر می‌کنند کشور همین طور بوده است؛ اکنون کشور با آن زمان قابل مقایسه نیست، اما همه نمی‌دانند؛ به خصوص افراد جوان و حتی اینها که وزیر بهداشت می‌شدند کشور را نمی‌شناختند. بهداشت باید همیشه اولویت باشد اولین وزیری که پشت سر من آمده بود به مدیرکل دفتر وزارتی گفته بود بهداشت زیادی پیش رفته و باید بایستد تا درمان به آن برسد؛ ببینید! این اوج کم اطلاعی از مسائل سلامت است. بهداشت باید همیشه اولویت باشد. این می‌شود که به شبکه بی اعتنایی شد. اگر بنده نتوانستم شبکه را کامل کنم به این دلیل بود که آنجا که پزشک می‌خواستیم، پزشک نداشتیم. بنده زمانی که معاون بهداشت بودم جلساتی برگزار می‌کردم تا ارزیابی کنیم نیروی انسانی چه چیزی نیاز دارد. در معاونت خودم، اساتید و کارشناسان زبده وزارت بهداری آن موقع و حتی معاون آموزش وزارت علوم وقت را دعوت کردیم و حساب می‌کردیم مثلا یک پزشک چقدر طول می‌کشد فارغ التحصیل شود و مسائل دیگر؛ اینکه کشور چقدر نیاز به پزشک دارد. بالاخره نوشتیم و گزارشی تهیه کردیم که مثلا امسال چقدر دانشجو بگیریم و در این خصوص برنامه ریزی می‌کردیم.این کار را برای پرستاران و ماماها نیز به همین صورت برنامه ریزی کردیم. آقای دکتر! با توجه به اینکه می‌فرمایید وزرای بهداشتی که طی این مدت آمدند آن چنان که باید با فضا آشنا بوده باشند، این آشنایی را نداشتند،توضیح دهید فردی که پست وزارت را بر عهده می‌گیرد باید چه شرایطی داشته باشد؟ بنده بهترین تحلیل کننده نیستم، اما بالاخره فرد باید چند ویژگی داشته باشد؛ یکی اینکه بخواهی برای رضای خدا جان بکنی و کار کنی و منافع و خانواده خود را کنار بگذاری و برای خدا شبانه روز کار کنی؛ دوم اینکه این فرد کشور مشکلات و مسائل را بشناسد.

  فلان وزیر در آوردن پول به وزارت بهداشت خیلی توانمند بود و هیچ وزیری به اندازه وی پول به وزارتخانه نیاورد، اما آیا همه‌ کار بیمارستان سازی بود؟

دیدگاهتان را بنویسید