موضوع الزام حجاب و انحراف افکار عمومی

الزام حکومت اسلامی بر حجاب، جدای از این که نشانه پیگیری اجرای یکی از احکام شرع است، اصرار بر حضور مردم در عرصه سیاست و سیاسی ماندن مردم است تا به این واسطه مردم در چارچوب قانون از دولت‌ها مطالبه‌گری کنند. از این رو، این اتهام که حکومت اسلامی با الزام به حجاب سعی در انحراف افکار عمومی را دارد، افترایی بیش نیست.

موضوع الزام حجاب و انحراف افکار عمومی

نشر پورتال؛ داود مهدوی‌زادگان: اینکه می‌گویند دولت‌های بحران‌زده تلاش می‌کنند افکار عمومی را از توجه به مسئله بحران منحرف و معطوف به چیز دیگری کنند، اجمالاً حرف درستی است. چون دولتمردان می‌دانند که اگر توجه افکار عمومی به بحران معطوف شود، کار برای آنها سخت‌تر شده و باید پاسخگو باشند. پس، چنین دولت‌هایی می‌کوشند به شیوه‌های مختلف افکار عمومی را منحرف کنند تا بر آنها فشار زیادی وارد نشود. حال، آیا یکی از این شیوه‌ها می‌تواند الزام حکومت به حجاب یا ترویج فرهنگ بی‌حجابی و برهنگی باشد؟ مسلما هر دو امر ( حجاب و بی حجابی ) نمی‌توانند عامل انصراف افکار عمومی باشند. چون این دو متضاد هم‌اند. اگر یکی از آن دو منحرف‌کننده باشند، دیگری چنین نقش عاملیت انحراف را ندارد. بلکه خنثی‌کننده اثر عاملیت ضد خودش بر افکار عمومی است. اگر الزام حجاب در انصراف افکار عمومی نقش دارد؛ بی‌حجابی که ضد حجاب است، اثر خنثی‌کننده دارد و افکار عمومی را از انحراف دور می‌کند. پس، باید معلوم کرد که کدامیک از این دو می‌توانند در انحراف افکار عمومی مؤثر باشند و بالطبع دولت‌های بحران‌زده به آن رو می‌آورند.  اگر شاخص انحراف‌دهنده افکار عمومی را در سیاست‌زدایی بدانیم؛ آنگاه بهتر می‌توان معلوم کنیم که کدامیک ظرفیت انصراف‌کنندگی را دارند. هر چقدر از جامعه سیاست‌زدایی شود، آن جامعه کمتر دولت بحران‌زده را به زیر ذره‌بین و آماج انتقاد خود می‌کشاند. بر این اساس، آیا فرهنگ حجاب جامعه را سیاست‌زدایی می‌کند یا فرهنگ برهنگی؟  به نظر می‌رسد که فرهنگ بی‌حجابی نقش بسزایی در سیاست‌زدایی از جامعه دارد. چون فرد بی‌حجاب و برهنه توجه دیگران را به خود جلب می‌کند و خود را سوژه انظار و چشمان دیگران می‌کند. بدین ترتیب، دیگرانی که مجذوب سیمای زن بی‌حجاب و غیر عفیفه می‌شوند، توجهشان از امر دیگر دور می‌شود. حال اگر این امر عمومیت پیدا کند، به گونه‌ای بی‌حجابی و عریان‌گری در جامعه اولویت اصلی باشد، طبعاً افکار عمومی تحت تاثیر قرار می‌گیرد و حوزه سیاست که عرصه عمل دولت است، از اولویت و اهمیت می‌افتد.  به همین خاطر است که دولت‌های مدرن غربی و غیر غربی سعی بلیغی در ترویج فرهنگ برهنگی دارند. چنانکه پیش از انقلاب، پهلوی‌ها پیگیر آن بودند. وقتی یک هنرپیشه زن که در فضای مجازی میلیون‌ها دنبال‌کننده دارد و بی‌حجاب و نیمه عریان ظاهر می‌شود، بزرگترین خدمت را به دولت‌های بحران‌زده می‌کند. چون او توجه مردم را از بحران دولت به سوی خود جلب کرده و فشار سیاسی را از روی دولت کم می‌کند. آنقدری که افکار عمومی اخبار مربوط به یک سلبریتی را دنبال می‌کند، اخبار بحران‌های سیاسی و اقتصادی را تعقیب نمی‌کند.  البته فرهنگ بی‌حجابی فقط در یک حالت افکار عمومی را به سوی سیاست جلب می‌کند و آن هم در زمان مبارزات انتخاباتی است. نامزدهای انتخاباتی برای کسب رأی بیشتر سعی می‌کنند بیشترین بهره را از زنان مکشفه ببرند.  اما حجاب و عفاف چنین خاصیتی را ندارد بلکه خاصیت آن ضد پیامد سیاسی فرهنگ بی‌حجابی و برهنگی است. زن هر چقدر پوشیده‌تر و عفیف‌تر در جامعه ظاهر شود، توجه دیگران را به خود دور می‌کند و در نتیجه مسائلی مهم‌تر از زیبایی‌های ظاهری اهمیت پیدا می‌کند. حال اگر این فرهنگ در جامعه عمومیت پیدا کند، آرامش روحی بر جامعه مستولی شده توجه افکار عمومی به امر سیاسی و به طور کلی به حوزه سیاست بیشتر می‌شود. چون یکی از اصلی‌ترین عوامل سیاست‌زدایی از جامعه؛ یعنی فرهنگ بی‌حجابی و عریان‌گری غائب است. لذا جامعه به میزانی که پایبند به فرهنگ حجاب و عفاف است، سیاسی است. چنین جامعه‌ای نمی‌تواند حکومتش دموکراتیک و مردمی نباشد. بر این اساس، یکی از دلایل اینکه جامعه ایرانی سیاسی‌ترین جامعه جهان است، سیطره فرهنگ حجاب و عفاف بر آن است. در این باره سخن بسیار است و به همین اندازه بسنده کرده چنین نتیجه گرفته می‌شود که الزام حکومت اسلامی بر حجاب، جدای از این که نشانه پیگیری اجرای یکی از احکام شرع است، اصرار بر حضور مردم در عرصه سیاست و سیاسی ماندن مردم است تا به این واسطه مردم در چارچوب قانون از دولت‌ها مطالبه‌گری کنند. از این رو، این اتهام که حکومت اسلامی با الزام به حجاب سعی در انحراف افکار عمومی را دارد، افترایی بیش نیست. اگر جمهوری اسلامی در پی انحراف افکار عمومی است، بایستی مدافع ترویج فرهنگ بی‌حجابی و برهنگی باشد. هدف دشمن در ترویج فرهنگ بی‌حجابی و برهنگی سیاست‌زدایی از ملت است تا بدین واسطه مهم‌ترین عامل مانایی انقلاب و نظام اسلامی؛ یعنی حضور مردم در میدان را حذف کند. پایان پیام/ت   ✍️ داود مهدوی زادگان

دیدگاهتان را بنویسید